Vandaag vierden we Nona’s 3e verjaardag. De dag begon al vroeg. Om 7 uur riep Nona dat ze wakker was en bij ons in bed wilde, maar toen ze daar eenmaal lag en door ons allebei uitgebreid gefeliciteerd was kon ze niet meer slapen. Ze wilde de kamer versieren met ballonnen. Omdat Vern ook al wakker was gingen we gedrieën naar beneden. Daar trof Nona, midden in de kamer, een groot pakket aan. Half in karton, half in kadopapier. Nona gokte dat het een auto was, maar na het verwijderen van het papier rond het stuur wist ze wel beter. Het was het rood-geel-groene fietsje dat we de week ervoor samen met haar hadden uitgezocht. Eenmaal helemaal uitgepakt bleek de huiskamer natuurlijk te klein voor een echt goede testrit.
Als tegen de middag ook Joeri is opgestaan halen Nona en ik de bestelde taart op en weer thuis hebben we nog net genoeg tijd om de kamer in orde te maken voordat het eerste bezoek verschijnt. Eerst Opa Frans en Oma Anne, dan Oma Jo, samen met Ellen, dan de familie de Boer, Oma Maria en Opa Frans, familie Okhuijsen en Margo en Julia. Het is druk en rumoerig. Vern wordt er onrustig van, maar de andere kinderen genieten en spelen allemaal samen met Nona’s treintjes.

Ook dit jaar weer kado’s in overvloed: een modern soort ganzenbord, kralen, boekjes, muziekinstrumenten, botjes om te leren schaatsen en wel twee tenten. Oma Maria en Opa Frans hebben opnieuw een fantastisch boek samengesteld over de oppasmaandagen van het afgelopen jaar, met foto’s en teksten. Inmiddels ook met veel uitspraken van Nona zelf die het bewijs leveren dat ze een hele innemende, pientere en grappige driejarige is.
Als iedereen weer weg is heeft Nona nog energie voor tien en dus doen we nog een rondje op de fiets, door de wijk naar het speeltuintje bij ons achter. Het kan nog net voor het donker. En…. ze fietst als de beste!