Dit weekend mocht ik bij Nona logeren. We waren nog niet bij haar thuis of ik moest meteen omkleden, volgens Nona had ik het veel te warm. Mijn koffer werd grondig doorzocht en uiteindelijk kreeg ik meteen maar mijn pyjama aan. Ja, je bent een logeetje of je bent het niet. Wel een beetje vreemd overigens, want we moesten nog naar een feestje. Voor we gingen speelde we nog het botenspel. Nona had geel, haar papa rood, en ik kreeg blauw. Niemand heeft gewonnen want toen Nona’s mama thuist kwam was het jassen aan en wegwezen, op naar het feestje van nichtje Louise die 4 jaar werd. Het feestje was reuze gezellig. Helaas mocht ik niet mee springen op de trampoline, daar vond Nona mij denk ik nog te klein voor, maar ik mocht wel lekker mee frietjes eten. Eenmaal weer thuis maakte Nona’s papa een bedje voor me klaar op de kamer van Nona. Gezellig hoor, ze slaapt er samen met haar jongere broertje Vern. Zaterdagochtend mocht ik lekker lang uitslapen, terwijl Nona beneden meehielp met het wassen van de ramen en de tuinset. Ik had ook wel willen kliederen met water, maar ik was nog veel te moe. ’s Middags gingen we naar de stad, op de fiets, want het was heerlijk weer. Ik mocht bij Nona in de fietskar, jippie! Eerst brachten we wat boeken terug naar de bieb en toen gingen we nog wat winkelen. Ik zat ondertussen bij Nona op de nek, of bij Vern in de kar, of bij papa Joeri in de tas. Ik vond het allemaal best. Wel moest ik herhaaldelijk even roepen of ik ook weer mee mocht, anders lieten ze me gewoon in een of andere winkel achter. Was Nona me nu al zat? Nee hoor, ik mocht gewoon weer mee naar huis en we deden samen een dutje achter in de fietskar.

Zondag was een drukke dag. Het begon al vroeg. We moesten op tijd op om met de opa en oma van Nona naar een voorstelling in het muziekcentrum te gaan. Het ging over een sneeuwman die verliefd werd op een kachel. Er werd heel mooi gezongen. ’s Middags zou ik eigenlijk meegaan naar de verjaardag van de vader van oma Anne, maar het werd even hectisch in huis toen Vern tegen een stoel was gevallen en naar het ziekenhuis moest. In al die toestanden waren ze mij even vergeten.

Zojuist was er trouwens nog iets akeligs in Nona’s huis. Alle lampen gingen knipperen en de tv deed het niet meer. Maar de papa van Nona ging even in de stoppenkast kijken en toen was het zo gefikst. Niks engs, gwoon een zekering kapot. En nu gaan Nona en ik lekker slapen, want morgen is het weer een schooldag.