Eindelijk heb ik mijn webcam aangesloten. Maar ik en nog niet zeker wat ermee te doen.

Zondag 19 maart viert grootopa Pols zijn 85ste verjaardag in de molen in Druten. Bijna alle achterkleinkinderen zijn er. Lekker ijs eten en spelen met Madelief in de bolderkar die door grootopa is gemaakt.

Vandaag vierden we Nona’s 3e verjaardag. De dag begon al vroeg. Om 7 uur riep Nona dat ze wakker was en bij ons in bed wilde, maar toen ze daar eenmaal lag en door ons allebei uitgebreid gefeliciteerd was kon ze niet meer slapen. Ze wilde de kamer versieren met ballonnen. Omdat Vern ook al wakker was gingen we gedrieën naar beneden. Daar trof Nona, midden in de kamer, een groot pakket aan. Half in karton, half in kadopapier. Nona gokte dat het een auto was, maar na het verwijderen van het papier rond het stuur wist ze wel beter. Het was het rood-geel-groene fietsje dat we de week ervoor samen met haar hadden uitgezocht. Eenmaal helemaal uitgepakt bleek de huiskamer natuurlijk te klein voor een echt goede testrit.
Als tegen de middag ook Joeri is opgestaan halen Nona en ik de bestelde taart op en weer thuis hebben we nog net genoeg tijd om de kamer in orde te maken voordat het eerste bezoek verschijnt. Eerst Opa Frans en Oma Anne, dan Oma Jo, samen met Ellen, dan de familie de Boer, Oma Maria en Opa Frans, familie Okhuijsen en Margo en Julia. Het is druk en rumoerig. Vern wordt er onrustig van, maar de andere kinderen genieten en spelen allemaal samen met Nona’s treintjes.

Ook dit jaar weer kado’s in overvloed: een modern soort ganzenbord, kralen, boekjes, muziekinstrumenten, botjes om te leren schaatsen en wel twee tenten. Oma Maria en Opa Frans hebben opnieuw een fantastisch boek samengesteld over de oppasmaandagen van het afgelopen jaar, met foto’s en teksten. Inmiddels ook met veel uitspraken van Nona zelf die het bewijs leveren dat ze een hele innemende, pientere en grappige driejarige is.
Als iedereen weer weg is heeft Nona nog energie voor tien en dus doen we nog een rondje op de fiets, door de wijk naar het speeltuintje bij ons achter. Het kan nog net voor het donker. En…. ze fietst als de beste!

Gisteren trakteerde Vern mij op een eerste echte glimlach. Niet zo’n afwezig, bescheiden trekje met de mondhoeken, maar een echte vette glimlach. Z’n hele gezicht deed mee: mondje wijd open, wangetjes gebold en oogjes een beetje dichtgeknepen. Het was kort, maar fantastisch om te zien. Z’n hele gezichtje lichtte op. Helaas zijn dit soort lachjes nog zeldzaam en laten ze zich nog niet zo makkelijk afdwingen. Maar soms, als je z’n lipje zachtjes beroerd of z’n wangetje kietelt, krijg je er zomaar een.
Schitterend!

Vern heet Ver-n, op z’n Nederlands uitgesproken, met een V, niet met een F. Het komt van Vernon, wat in het frans “Els” betekent (de boom) en in het latijn “jeudig” of “als de lente”. In de negentiende eeuw was Vern een populaire naam in de USA, nu niet meer. In Nederland komt de naam bijna niet voor, dit jaar is Vern de eerste (volgens de Spaarbeleg babynamen site althans). We weten zelf niet meer zeker hoe we op de naam zijn gekomen. Was het van Kverneland of toch van Jules Verne? Volgens de numerologie van de Kabalarians staat Vern voor het volgende:

(zie http://www.kabalarians.com)

Baby’s geboren na 9.39 uur zijn vol zelfvertrouwen en positief ingesteld. Zij zijn niet bang om iets nieuws uit te proberen, met name omdat ze denken dat het allemaal toch wel goed afloopt. Geef deze kleintjes genoeg ruimte voor hun bewegingsdrang. Buiten spelen zullen ze erg leuk vinden. En als je hun bedje of box voor het raam zet, dan kijken ze graag naar buiten. Ze houden er ook van om op je schouders te zitten en zo te genieten van het weidse uitzicht. Eigenwijs zijn ze ook. Je zult geregeld een preek van ze krijgen

Na twee nachten ter observatie in het ziekenhuis mogen Vern en ik naar huis. Het gaat prima met ons allebei. Wel zitten Vern’s beide beentjes inmiddels helemaal in het gips. Hij heeft waarschijnlijk zogenaamde klompvoetjes en die willen ze zo snel mogelijk corrigeren zodat hij over een jaartje gewoon zijn eerste stapjes kan zetten. Het is onduidelijk hoe ernstig het allemaal is. Voorlopig zit hij drie maanden in het gips en dan worden er foto’s gemaakt om te kijken of er operatief ingegrepen moet worden. Het was natuurlijk wel even schrikken, maar inmiddels zijn we een beetje aan het idee gewend. Bovendien zijn we blij te merken dat Vern geen last heeft van het gips. Hij blijft een tevreden baby, ‘t zijn de maagkrampjes die hem soms parten spelen.

Ook Nona is heel blij met haar broertje. Ze wil hem steeds vasthouden. Eventjes maar, want dan vind ze hem wel wat zwaar. Soms moeten we haar terugfluiten als ze zo ongeveer bovenop hem kruipt als hij beneden in de reiswieg ligt. Ze is echt heel lief voor hem en heeft gelukkig nog niet gevraagd wanneer hij weer weggaat…

De eerste minuten.

De eerste dag.

Met ons meiske

O het is zo’n lieverd…
Schrijf een berichtje in het gastenboek

Geboren op 28 december 2005 om 22:26. Hij woog 4120 gram.
Geboorte kaartje

Het is al begonnen hoor.
Vanochtend om half 10 werden we wakker.
Nona bij ons in bed: “Ik wil warme melk”.
Zegt Josette: “Ze komen al om de 8 minuten”. Nou dan zal ik maar thuis blijven.
Nona had al een afspraak met Maria en Frans voor vandaag, dus die moet misschien bij oma blijven slapen.
Lees de rest »